بخواه که وابسته نباشی ؛ به هیچ چیز و به هیچ کس !
اشیاء و آدم ها را فارغ از سهمِ خودت بودن، بپذیر ؛ جسم ها و شئ هایی جدا از تو که برای بودن ؛ نیازی به تعلق داشتن ، ندارند !
که نیامده اند سهم کسی باشند !
و هستند برای زیبایی و تکامل جهان و مقصد و هدفی که برایش آمده اند .
اما وابستگی ، یک مانع است ،
وابستگی و اصرار برای داشتن ها ، لجاجتِ بی حاصلی ست که نظم جهان را به هم می ریزد !
پس هیچ چیز و هیچ کس را برای خودت نخواه !
تو نیامده ای که کیسه ی دارایی ات را پر از چیزها و آدم ها کنی ، وقتی خودت در این مسیر ، رهگذری و قرار نیست تا همیشه بمانی !
تو نیامده ای که این فرصت کوتاهِ حضور را به اندوهِ نداشتن ها و از دست دادن ها بگذرانی ،
بخواه که رها باشی .
چونان رهگذری سرخوش و آرام ، زیبایی های مسیر را ببین ، لذت ببر و برای زیباتر شدنش بکوش ،
و عبور کن .
وقتی به هیچ چیز و هیچ کس تعلق نداشته و وابسته نباشی ؛ آرامی !
که اندوهِ بی پایانِ آدمی از همین ناشیانه خواستن ها و اجبار برای داشتن هاست .
درباره این سایت